Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει τον τελευταίο καιρό...αλλά το έχω ρίξει στη στιχουργική, με αφορμή τις εξετάσεις που πέρασαν και τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν πριν λίγες ημέρες.
Αυτές οι εξετάσεις είναι σκέτο ναρκωτικό για πολύ κόσμο, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και ο γράφων αυτό το κείμενο.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η βαθμολόγηση σε ένα απο τα 3 μαθήματα, ήταν απρόσμενα επιεικής, ενώ στα υπόλοιπα δύο, αρκετά αυστηρή.
Παρά το γεγονός οτι δημιουργειται ένα πλαίσιο απαξίωσης, απο πολλούς υποψήφιους, για τις συγκεκριμένες εξετάσεις (και δικαίως σε κάποιο βαθμό), εντούτοις εκνευρίζομαι όταν ακούω για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και άλλες τέτοιες άστοχες διατυπώσεις, αναφορικά με τους επιτυχόντες.
Και μάλιστα, χωρίς ιδιαίτερη αυτοκριτική για τις δικές τους ευθύνες. Μιλώ για παιδιά που στάθηκαν άτυχα εφέτος.
Κάνοντας τη δική μου αυτοκριτική, τολμώ να πώ οτι το κεφάλαιο 7 των Βιολογικών, καλώς το έδωσα σε εξειδικευμένο βιολόγο να το διδάξει, γιατί δεν είχα τις απαιτούμενες γνώσεις να το παραδώσω.
Απο την άλλη όμως, αν το είχα διδάξει εγώ, ίσως να το είχαν προσέξει κάπως περισσότερο ορισμένοι απο τους μαθητές μου, επειδή συνήθως οι υποψήφιοι στο φροντιστήριο έχουν την τάση να υπολογίζουν περισσότερο, όσα τους λέει ο βασικός καθηγητής.
Μου φαίνεται οτι φέτος θα παρεισφρήσω (κρυφά) σε κάποιο μαιευτήριο ή γυναικολογικό κέντρο, την ώρα που γίνεται το τέστ Β επιπέδου σε κάποια εγκυμονούσα, μπας και μάθω 5 πράγματα, ώστε να διδάξω το κεφ.7 των Βιολογικών. Γιατί το φετινό θέμα, είχε τον τίτλο... "πότε θα γίνω μάνα;"
Σας περιμένω στην Πρόσβαση (τηλ. 2103800303), στο τμήμα που ξεκινάμε στις 12 Μάρτη, να γελάσουμε, και να κάνουμε και λίγο μάθημα. Αλλά σκέφτομαι να καθιερώσω και βραδιές ποίησης με θεματικές, μέσα από τις εξετάσεις.
Να....μόλις έγραψα ένα τραγούδι σχετικά με το ζήτημα της αυτοκριτικής, αλλά και του οφέλους που έχει η συνεχής προσπάθεια, το πείσμα, η επιμονή...
Αυτές οι εξετάσεις είναι σκέτο ναρκωτικό για πολύ κόσμο, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και ο γράφων αυτό το κείμενο.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η βαθμολόγηση σε ένα απο τα 3 μαθήματα, ήταν απρόσμενα επιεικής, ενώ στα υπόλοιπα δύο, αρκετά αυστηρή.
Παρά το γεγονός οτι δημιουργειται ένα πλαίσιο απαξίωσης, απο πολλούς υποψήφιους, για τις συγκεκριμένες εξετάσεις (και δικαίως σε κάποιο βαθμό), εντούτοις εκνευρίζομαι όταν ακούω για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και άλλες τέτοιες άστοχες διατυπώσεις, αναφορικά με τους επιτυχόντες.
Και μάλιστα, χωρίς ιδιαίτερη αυτοκριτική για τις δικές τους ευθύνες. Μιλώ για παιδιά που στάθηκαν άτυχα εφέτος.
Κάνοντας τη δική μου αυτοκριτική, τολμώ να πώ οτι το κεφάλαιο 7 των Βιολογικών, καλώς το έδωσα σε εξειδικευμένο βιολόγο να το διδάξει, γιατί δεν είχα τις απαιτούμενες γνώσεις να το παραδώσω.
Απο την άλλη όμως, αν το είχα διδάξει εγώ, ίσως να το είχαν προσέξει κάπως περισσότερο ορισμένοι απο τους μαθητές μου, επειδή συνήθως οι υποψήφιοι στο φροντιστήριο έχουν την τάση να υπολογίζουν περισσότερο, όσα τους λέει ο βασικός καθηγητής.
Μου φαίνεται οτι φέτος θα παρεισφρήσω (κρυφά) σε κάποιο μαιευτήριο ή γυναικολογικό κέντρο, την ώρα που γίνεται το τέστ Β επιπέδου σε κάποια εγκυμονούσα, μπας και μάθω 5 πράγματα, ώστε να διδάξω το κεφ.7 των Βιολογικών. Γιατί το φετινό θέμα, είχε τον τίτλο... "πότε θα γίνω μάνα;"
Σας περιμένω στην Πρόσβαση (τηλ. 2103800303), στο τμήμα που ξεκινάμε στις 12 Μάρτη, να γελάσουμε, και να κάνουμε και λίγο μάθημα. Αλλά σκέφτομαι να καθιερώσω και βραδιές ποίησης με θεματικές, μέσα από τις εξετάσεις.
Να....μόλις έγραψα ένα τραγούδι σχετικά με το ζήτημα της αυτοκριτικής, αλλά και του οφέλους που έχει η συνεχής προσπάθεια, το πείσμα, η επιμονή...
ΧΑΡΜΑΝΙ...
Άλλοι κινούν και ψάχνουνε
στα λάθη τους τον φταίχτη
κι άλλοι με στίχους ράβουνε
κομμάτια απ΄τον καθρέφτη
ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν
σ'άγνοια και γνώση φτάνουν
πριν σ'αλλόκοτο χαρμάνι
ψέμα κι αληθές πεθάνει
άλλοι μπρος σε μονόδρομο
κι άσφαλτο υποκύπτουν
κι άλλοι σε χαλικόδρομο
τροχό ανακαλύπτουν
ΥΓ: Επειδή με ρωτάνε πολλά παιδιά...
Στο δίλημμα ΕΚΠΑ ή Πάντειο, δεν έχω να σας δώσω απάντηση. Έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε ελάχιστα βιβλία τα οποία πρέπει να "καταπιείς" και να δώσεις εξετάσεις, χωρίς περιθώριο λάθους (ΕΚΠΑ), και αφετέρου, σε χαοτική βιβλιογραφία, όπου πρέπει να κάνεις κοπιώδη διαλογή των θεματικών ενοτήτων, εντούτοις το εξεταστικό πλαίσιο είναι σαφώς πιο δεκτικό στις αστοχίες ενός γραπτού (ΠΑΝΤΕΙΟ).
Αυτό το οποίο έχω να εγγυηθώ ως Ντάβαρης, είναι οτι στα μαθήματά μου θα γελάσουμε πολύ και η πορεία προς τις εξετάσεις (αν και τρομερά κοπιώδης) θα είναι έτη φωτός πιο γλυκιά σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο καθηγητή στην Αθήνα.
Κι ας φανεί αλαζονικό αυτό που γράφω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου