Ξεκινά σε λίγες
ημέρες η φετινή σεζόν των μαθημάτων μου στο φροντιστήριο. Κάθε φορά, στο
εκάστοτε καινούργιο τμήμα, πλανάται η εξής απορία:
«Άραγε αξίζει τον
κόπο να προσπαθήσω; Αντικειμενικά οι πιθανότητες είναι λίγες»
Το συγκεκριμένο
ερώτημα με ταλαιπωρεί κι εμένα ως διδάσκοντα. Πώς να μιλήσω στους μαθητές; Να τους
πλανέψω λέγοντάς τους ότι έχουν πολλές πιθανότητες;
Η ακόμα χειρότερα…ότι μέσα από το φροντιστήριο είναι αρκετά ή σχεδόν βέβαιη η
εισαγωγή τους στην περιβόητη και
περιζήτητη Ψυχολογία ΕΚΠΑ;
Ψέματα..…Η
αλήθεια είναι ότι ΟΛΟΙ ή σχεδόν όλοι
έχουν λιγότερες πιθανότητες να περάσουν παρά
το αντίθετο. Αυτό όμως ισχύει για όλους! Επομένως ισχύει και για τους ανταγωνιστές
εκτός των φροντιστηριακών μαθημάτων μας.
Ορισμένοι εξ
αυτών είναι παιδιά που δίνουν πραγματικά
τη μάχη τους και έχουν ελπίδες εισαγωγής. Απλά.. αυτό που λέω στους καλούς, μελετηρούς μαθητές μου είναι το εξής: Αν οι ισχυροί
ανταγωνιστές σας έχουν 20-30% πιθανότητες να περάσουν, εσείς έχετε 40% και πλέον.
Αυτή θαρρώ πως είναι
η σωστή, συνειδητοποιημένη προσέγγιση
του ζητήματος ώστε να μειωθεί το άγχος και παράλληλα να τεθεί το ζήτημα «εξετάσεις»
σε ένα ρεαλιστικότερο πλαίσιο.
Ένα ακόμα σημείο
που χρήζει προσοχής είναι το όφελος που αποκομίζει εκείνος που τελικά ΔΕΝ θα
περάσει στο ΕΚΠΑ. Άραγε είναι «όλα η τίποτα»;
Η δική μου άποψη
είναι πώς όχι. Αυτή η νοοτροπία ότι ο κερδισμένος είναι μόνο αυτός που μπαίνει
στη σχολή και ο άλλος δεν κερδίζει τίποτα, πρέπει κάποια στιγμή να μπει στο χρονοντούλαπο
της Ιστορίας. Οι μαθητές μου δίνουν ένα σχετικά μικρό χρηματικό ποσό για να παρακολουθήσουν
3 συγκλονιστικά πανεπιστημιακά μαθήματα., των οποίων η θεματική είναι πολύ
ενδιαφέρουσα.
Κι εγώ έχω όλη
την καλή διάθεση και τη γνώση για να τα διδάξω με τρόπο που θα οδηγήσει σε
αφομοίωση της ύλης καθώς και ευχάριστα 4ωρα εντός τάξης.
Αν υποθέσουμε ότι ένα 4ωρο
μάθημα κοστίζει περίπου 35 ευρώ, και με τις γνώσεις που αποκομίζει ο μαθητής να
είναι ποιοτικές, νομίζω ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο να απεμπλακούμε από τον
αυτοσκοπό της επιτυχίας εισαγωγής και να το δούμε πιο σφαιρικά το ζήτημα, μειώνοντας εν τέλει το άγχος μας.
Όλα αυτά τα
χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησής μου με τις συγκεκριμένες εξετάσεις, ήταν
ελάχιστοι οι μαθητές που έδειξαν πραγματική ψυχραιμία (όχι απάθεια) μπροστά σε
αυτή τη δοκιμασία. Εκείνοι δε που μελέτησαν πολύ σκληρά χωρίς όμως να θεωρήσουν
πιεστικό μονόδρομο την επιτυχία, ίσως να μην ξεπερνούν σε αριθμό τα δάχτυλα του
ενός χεριού.
Κι αυτή ακριβώς
είναι η μέγιστη γοητεία που ασκείται σε έναν δάσκαλο σαν κι εμένα. Να έχει μαθητές που
δεν δειλιάζουν στα δύσκολα και παράλληλα να έχουν συνειδητοποιήσει ότι η
διαδρομή προς το όνειρό τους, μπορεί να έχει πολλές στροφές και ανηφόρες και ότι
ο τερματικός σταθμός μπορεί να αργήσει λιγάκι αλλά θα έρθει.
Όσοι ασχολούμαστε
με την Ψυχολογία, επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά, θαρρώ ότι είναι μάταιο να κρυβόμαστε από τον εαυτό μας.
Είναι καλύτερο να παραδεχόμαστε τα όνειρά μας αλλά και τις δυσκολίες που έχει ενίοτε
αυτή η διαδρομή, παρά να εκβιάζουμε καταστάσεις και να ορίζουμε μονόδρομους
(επιτυχίας/αποτυχίας) στη ζωή μας με αποτέλεσμα να θολώνουμε τις θάλασσες των ματιών
και των ονείρων μας.
Το ταξίδι προς την
Ψυχολογία ΕΚΠΑ είναι μια πορεία σε πέλαγος , άλλοτε πράσινο, καθαρό, γαλήνιο
και άλλοτε σκούρο, αγριεμένο, απειλητικό. Όπως και να χει, η διαδρομή από μόνη της
… αξίζει.
Κι όπως γράφει
και ο ποιητής…
Ζητώ ταξίδι…
σε μαύρη θάλασσα
που ξέρας
μάγισσας
εχθρού στην
ηρεμία…
Σειρήνες χάρισαν
σ’άλλον τον θάνατο
και σ’άλλον
σωτηρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου