Πως κινητοποιείται ένας υποψήφιος (2)

Ο ρόλος των προσδοκιών του υποψηφίου για την επιτυχία στις εξετάσεις.

Μια απο τις σημαντικότερες θεωρίες της εκπαιδευτικής ψυχολογίας, είναι η Expectancy – Value theory of motivation. (Wigfield and Eccles). Με απλά λόγια, η συγκεκριμένη θεωρία εστιάζει στο ρόλο που διαδραματίζουν δύο παράγοντες, στην κινητοποίηση ενός ανθρώπου που λαμβάνει χώρα σε μια μαθησιακή διαδικασία:

1. Οι προσδοκίες επιτυχίας που έχει ο μαθητή
2. Η αξία που αποδίδει στο συγκεκριμένο εγχείρημα στο οποίο έχει εμπλακεί (στην προκειμένη περίπτωση, στη διαδικασία των κατατακτηρίων)

Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε συνοπτικά στον πρώτο παράγοντα, δηλαδή στις προσδοκίες επιτυχίας. Ένας υποψήφιος για τις εξετάσεις, θα δραστηριοποιηθεί περισσότερο όταν θεωρεί οτι υπάρχουν αρκετές πιθανότητες επιτυχίας. Ο ρόλος ενός διδάσκοντα, είναι να ενισχύσει αυτή την πεποίθηση του υποψηφίου, κυρίως μέσα από δύο οδούς:

Α) Την παροχή, όσο γίνεται περισσότερων γνωστικών και μεθοδολογικών εφοδίων και εργαλείων για την ποιοτική του μελέτη (αυτό το κομμάτι , όλοι όσοι ασχολούνται με την φροντιστηριακή εκπαίδευση,  δηλώνουν οτι το ενισχύουν, ακόμα κι αν αυτό δεν ισχύει)

Β) Την καλλιέργεια της πεποίθησης προς τον υποψήφιο, οτι η δική του προσπάθεια πρέπει να είναι πραγματικά έντονη, επίμονη και μεθοδική, ώστε να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας του. Με αυτό τον τρόπο, ενισχύεται η «εσωτερική έδρα ελέγχου» (locus of control) του υποψηφίου , δηλαδή η πεποίθησή του οτι μεγάλο μέρος του αποτελέσματος, εξαρτάται από αυτόν.

Δεν ανακαλύπτω την Αμερική, ούτε σας λέω κάτι καινούργιο. Η επιτυχία στις εξετάσεις, εξαρτάται τόσο απο την ποιότητα της διδασκαλίας (με μια ευρύτερη οπτική), όσο και απο την ατομική προσπάθεια του υποψηφίου.