Μια απο τις κλασσικότερες παγίδες των κατατακτήριων εξετάσεων Ψυχολογίας ΕΚΠΑ και Παντείου, είναι η εξής:
Κάποιες φορές, μας θέτουν ένα πολύ απλό ερώτημα, για το οποίο σχεδόν όλοι έχουμε μια άποψη. Και όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι εκεί έξω. Ακόμα και άνθρωποι που δεν έχουν ανοίξει ποτέ στη ζωή τους ένα βιβλίο. Για παράδειγμα φέτος στο ΕΚΠΑ, ερωτηθήκαμε σχετικά με την έννοια της αυτοεξυπηρετικής μεροληψίας. Πολλοί υποψήφιοι πάγωσαν στο άκουσμα του συγκεκριμένου όρου. Κι όμως! Είναι κάτι τόσο μα τόσο απλό. Αυτή η μεροληψία είναι η τάση των ανθρώπων να υπερτονίζουν το δικό τους ρόλο στις επιτυχίες τους και να υποβαθμίζουν την ευθύνη τους στις αποτυχίες τους, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους άλλους, στην κακιά στιγμή κτλ. Εαν λοιπόν δεν το έχει διαβάσει μέσα στο βιβλίο, είναι δύσκολο να το γράψεις σωστα στο γραπτό σου, ακριβώς επειδή δεν "βγαίνει" ετυμολογικά. Κάτι αντίστοιχο είχαμε και στην Κλινική Ψυχολογία της Παντείου, με την "προβολική υπόθεση" και την "προκατάληψη επεξεργασίας πληροφοριών".
Το συμπέρασμα είναι ένα: Οσο πιο εύκολο είναι κάτι που μελετάμε, δηλαδή όσο πιο απλό και "καθημερινό" είναι στην κατανόησή του, τόσο πιο επικίνδυνο είναι ως θέμα των εξετάσεων. Είναι επικίνδυνο επειδή επαναπαυπόμαστε και δεν απομνημονεύουμε την ορολογία όπως πρέπει. Και έρχεται η ώρα των εξετάσεων που μας προσγειώνει ανώμαλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου