Η γοητεία των Θεωριών Προσωπικότητας...

Οι Θεωρίες Προσωπικότητας, είναι ένα πεδίο, το οποίο κινείται σε παράλληλες οδούς με την Κλινική Ψυχολογία. Ουσιαστικά, οι Θεωρίες Προσωπικότητας παρέχουν εννοιολογικά εργαλεία σχετικά με τη δομή και τις λειτουργίες του  ψυχικού οργάνου, τα οποία αξιοποιεί η Κλινική Ψυχολογία στις θεραπευτικές της εφαρμογές.

Το συγκεκριμένο μάθημα «προσφέρεται», τόσο για «παπαγαλία» όσο και για ερωτήσεις κριτικής προσέγγισης. Η φήμη που γενικά υπάρχει σχετικά με τον τρόπο εξέτασης του συγκεκριμένου μαθήματος στο ΕΚΠΑ σε προπτυχιακό επίπεδο, είναι οτι περιλαμβάνει το κριτικό στοιχείο και μάλιστα σε έντονο βαθμό, ίσως και περισσότερο απο τη Γνωστική Ψυχολογία.

Ένα θέμα που θα με ενθουσίαζε σαν καθηγητή θα ήταν μια μελέτη περίπτωσης απο την «κλινική»  σκοπιά/οπτική του υποψήφιου για τις εξετάσεις, δηλαδή να ζητηθεί από εσάς που θα καθίσετε στα έδρανα των εξετάσεων το Δεκέμβρη, να προτείνετε έναν τρόπο με τον οποίο θα προσεγγίζατε έναν άνθρωπο που ταλαιπωρείται από μια συγκεκριμένη διαταραχή (π.χ διαταραχή προσωπικότητας, κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή κτλ).
Δηλαδή, ένα θέμα σαν αυτό...

«Να αναφέρετε και να αναλύσετε τη δική σας ψυχοθεραπευτική πρόταση/εφαρμογή για ένα καταθλιπτικό επεισόδιο, αξιοποιώντας  αρχές της Κοινωνικογνωστικής Θεωρίας»

Δύσκολο και ωραίο θέμα! Προκειμένου να απαντηθεί, ο υποψήφιος, θα πρέπει να έχει πλήρη θεωρητική εποπτεία των αρχών της Κοινωνικογνωστικής θεωρίας, των επιμέρους εκφραστών της, των ψυχικών διαταραχών όπου δύναται να  εφαρμοστούν αυτές οι αρχές καθώς και της μεθοδολογίας που πρέπει να ακολουθεί ένας κλινικός ψυχολόγος, τόσο στο επίπεδο της διάγνωσης και αρχικής αξιολόγησης, όσο και σε αυτό της παρέμβασης. 

Και φυσικά, το κυριότερο ίσως στοιχείο, βρίσκεται στην ικανότητά του να μπορεί να διακρίνει τα σημεία - κλειδιά της εκφώνησης και επακόλουθα, να είναι σε θέση να αναπτύξει το θέμα του με μια σωστή δομή (δείτε ένα παράδειγμα σωστής ανάπτυξης για θέματα κριτικής σκέψης, στην ανάρτησή μου για το θέμα της Γνωστικής Ψυχολογίας).